Пражская культура (або пражска-корчакская культура, помнікі пражскага тыпу, помнікі тыпу Карчак, пражска-карчакская культура) — археалагічная культура славян IV — VII стст. на тэрыторыі ад Эльбы да правабярэжжа Сярэдняга Падняпроўя і паўночнай часткі басейна Паўднёвага Буга, ад польскага Памор’я да падунаўя і ўсходніх адгор’яў Альп. Найбольш характэрная прыкмета культуры – ляпны […]
славяне
10 артыкулаў
Распачаты ў 370-я гады масавы рух гунаў на захад даў штуршок т.зв. Вялікаму перасяленню народаў. Заваяваўшы аланаў Паўночнага Каўказа, гуны на чале са сваім правадыром Баламберам перайшлі Дон, разграмілі ў 375 годзе готаў у Паўночным Прычарнамор’і, падпарадкавалі вялікую частку остготаў і прымусілі вестготаў адступіць у Фракію. Да 376 года Старажытная […]
Дрыгавічы (ст.-слав. дьрьговичи) жылі ў паўднёвай частцы Беларусі ў VIII-XII стст. Цэнтрамі гандлю і рамёстваў ў іх былі Тураў, Пінск, Давыд-Гарадок, Слуцк, Брэст, Клецк, Капыль, Рагачоў. На крывіцка-дрыгавіцкім памежжы стаялі Мінск, Лагойск, Барысаў. Папярэднікам і этнічным вытокам дрыгавічоў было стараславянскае насельніцтва пражскай культуры ўзбярэжжа Прыпяці. Распаўсюджваючыся на поўнач ад гэтай ракі, […]
Пасля ўтварэння Вялікага Княства Літоўскага нашыя продкі нейкі час яшчэ працягвалі традыцыйна называць сябе па найменні колішніх дзяржаваў-земляў – «палачане», «віцябляне», «случане». Аднак у свядомасці і ў пісьмовых крыніцах пачалі сцвярджацца новыя назовы, якія адлюстроўвалі жыццё ў агульнай дзяржаве. Доўгі час існавалі дзве асноўныя формы самаазначэння нашых продкаў: «Русь» («русіны») […]
Славяне вылучыліся з індаеўрапейскай этнічнай групы ў самастойную прыкладна да сярэдзіны I тысячагоддзя да н.э. Масавыя міграцыі людзей у эпоху Вялікага перасялення народаў ( III-VII ст. н.э.) уплывалі і на рухомасць славян. У V-VI стагоддзях н.э. яны з’явіліся на Балканах, адкуль пачалі рухацца ў бок багатых рымскіх правінцый і на […]
Радзімічы – этнічная супольнасьць, якая ў эпоху рассялення славян і ранняга сераднявечча пражывала ў міжрэччы вярхоўя Дняпра і ракі Сож і якая вядомая з летапісных крыніц як славянская. Шэраг даследчыкаў, між тым, аналізуючы вынікі археалагічных даследаванняў, выказваюць меркаванне аб балцкіх вытоках супольнасці, якая пазней была славянізавана. Разам з крывічамі і […]
Само сабой зразумела, што масавы і неаднаразовы прыліў славянаў на тэрыторыю балтаў не мог не прывесці да своеасаблівай этнічнай рэвалюцыі. Менавіта з часу прыходу славянаў на тэрыторыю Беларусі і пачатку іх сумеснага жыцця з балтамі і пачынаецца самазараджэнне беларускага народа і яго самаразвіццё. У сучаснай гістарычнай навуцы дамінуе думка, што […]
Лужычане, лужыцкія сербы (ням. Sorben, н.-луж. Serby, в.-луж. Serbja, Serbski lud), сорбы, венды, лугіі — славянскі этнас. Рэшта неасіміліраванага славянскага насельніцтва ўсходняй Нямеччыны, у цяперашні час пражываюць на тэрыторыі Лужыцы, гістарычнай вобласці, якая ўваходзіць у склад сучаснай Нямеччыны. Лужыца падзяляецца на Ніжнюю Лужыцу (Dolna Luzyca) — на поўначы, у федэральнай зямлі Брандэнбург, […]
Словене были тем славянским племенем, которое первое большой массой шло с запада через Беларусь и частично осело в ней. Еще И.Забелин убедительно довел факт продвижения словенов по Неману. Действительно, наличие на всем протяжении этой реки и ее правых притоков, а также притоков Верхнего Днепра и Двины таких топонимов, как Славентишки, Славенск, […]